Iedereen kent wel zo`n stel. Zo`n echtpaar wat steevast dezelfde kleren draagt. Daar bedoel ik niet mee dat ze elke dag dezelfde kleding dragen dat zou immers smerig zijn, maar ze lopen vaak tegelijkertijd in dezelfde outfit welke ze ongetwijfeld hadden gescoord bij een of andere vage kampeer winkel teneinde er een sportieve draai aan te geven. Wandelschoenen, afritsbare broek en natuurlijk het windjack met oprolbare capuchon. Om het avontuurlijk imago kracht bij te zetten hadden ze een voertuig aangeschaft wat in de verte iets weg had van een terreinwagen maar wat later bleek hopeloos vast kwam te zitten bij de eerste de beste regenbui op een gedeelte van het pieterpad. De wandelvakanties in Oostenrijk die het stel boekte waren om te sidderen, vooral als ze foto’s hadden genomen. Zo hebben wij in onze familie ook zo`n stel die ik voor het gemak en opdat ze onherkenbaar blijven maar even vierkant en kwabbernoot noem. Vierkant omdat je slechts een vormeloze berg vlees ziet waaruit alle vrouwelijkheid is verdwenen en kwabbernoot omdat hij als twee druppels water lijkt op dat figuur uit de rijdende rechter die gewapend met een meetlintje onenigheid tussen buren oplost en gelet op het uiterlijk alleen maar patat met appelmoes lijkt te consumeren. Als je ze naast elkaar zag zitten vroeg je jezelf toch onwillekeurig af hoe de rolverdeling in het echtelijk bed zou zijn. Niet dat je dit wilde meemaken, verre van dat maar het had de schijn van seksloosheid. Je kan jezelf natuurlijk lelijk vergissen. Misschien spatten de vonken er wel van af zodra ze alleen in de slaapkamer waren, misschien hadden ze de kruipruimte van hun huis wel uitgegraven en omgetoverd tot een heuse SM kelder. Wie zal het zeggen. Misschien begonnen alle hulpstukken bij Christine le Duc wel te trillen van opwinding zodra ze de winkel binnen kwamen. Ik durf het niet te zeggen. Het zou zelfs zo kunnen zijn dat ze elke Zaterdagavond de plaatselijke parenclub met hun aanwezigheid vereren en waar vierkant op zoek gaat naar een vent met een even zo grote lul als die dildo in haar nachtkastje en kwabbernoot zijn flietertje afjakkert terwijl hij toekijkt hoe zijn vrouw al dat natuurgeweld verwerkt. Je weet het niet, maar zonder reden zeg ik dit niet. Immers, altijd als er iets gevierd werd op een Zaterdag, werd het onder druk van hun verzet naar een andere dag. Dat geeft te denken is het niet? De familie zwichtte voor het argument dat Zaterdag de dag was waarop ze boodschappen deden. Mij maakte het niet veel uit of ze er waren of niet. Of beter gezegd, ik zag ze liever niet. Ik kon mij niet voorstellen dat ze de hele dag aan het boodschappen doen waren. Bovendien, als ze er wel waren ergerde ik me alleen maar aan het feit dat je nooit een op tafel gezet zoutje kon scoren omdat steeds de hand van vierkant boven het schaaltje zweefde. Ergerlijk waren ook de flauwe grappen die er door het stel gemaakt werden en die altijd terug te voeren waren over de verdeling van de erfenis. Er bleken zelfs stickertjes te zijn geplakt onder een aantal van de waardevolle spullen die bij mijn ouders stonden. Natuurlijk heb ik deze subiet verwijderd hetgeen mij in ieder geval door vierkant niet in dank werd afgenomen. Niet dat ik mij daar iets van aan trok. Onze relatie was vanaf de kleuterjaren al ietwat verstoord. Soms klikt het niet zo en gaandeweg ontwikkel je langzamerhand een gruwelijke hekel aan elkaar. Na jaren bereikte via via mij het bericht dat Kwabbernoot plotseling was overleden. Veel te jong, aan een hartstilstand. Dat kon volgens mij twee dingen betekenen. Of hij had geleefd als een beest en was bezweken in de SM kelder of hij was gestorven uit pure verveling. Een goede kennis van hun zette mij onbedoeld op het goede spoor. Zaterdagavond bleek hun vaste televisie avond. Dan haalden ze friet en een frikadel bij de snackbar, nestelden zich wat later op de bank met een zak chips en deelden een flesje bier. Na de late film trokken ze hun pyjama aan. Dezelfde. Ze gaven elkaar een pakkerd en wensten elkaar goede nacht het dekbed tot over hun oren optrekkend.
U, lezer begrijpt dat ik mij na het horen van deze ontboezeming diep schaam. Wat een mens allemaal niet kan denken als je niets van die ander weet. Gelukkig heb ik het nooit aan een ander verteld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten